Podłogi warstwowe – rodzaje
Musisz wiedzieć, że z drewna dobrego gatunkowego robi się cienką, dekoracyjną warstwę wierzchnią. Na pozostałe warstwy używa się drewna iglastego takiego jak na przykład sosna, czy świerk. Można użyć również miękkiego drzewa liściastego. Elementy posadzkowe nie mają więcej jak 10-14 mm grubości, jednak nie należy tej grubości porównywać do okładzin z litego drewna. Porównanie nie ma sensu ze względu na specyficzną budowę parkietów warstwowych. Należy wiedzieć, że podłogi warstwowe można podzielić na dwa rodzaje:
- parkiet dwuwarstwowy, która tak od 10 do 12 mm grubości. Każda klepka parkietu składa się tylko z dwóch warstw, tzw. nośnej, oraz użytkowej. Gwarantuje to stabilność, oraz trwałość podłogi. Dwuwarstwowy parkiet można kupić polakierowany fabrycznie, lub surowy.
- deski trójwarstwowe. Ten typ parkietu ma co najmniej 14 mm grubości, oraz dwie dolne warstwy. Środkowa z nich zwana również przeciwprężną, zbudowana jest z poprzecznie ułożonych lamelek z miękkiego drewna. Tworzy ona rdzeń parkietu o grubości od 8 do 10 mm. Warto wiedzieć, że odpowiada ona za stabilizację, oraz usztywnienie deski.
Zalety podłóg warstwowych
Najważniejszą zaletą podłóg warstwowych jest możliwość układania większości z nich na podłogach ogrzewanych. Dzięki ich budowie mają one mniejszy opór cieplny niż np. parkiety lite. Możliwości odnawiania ograniczone są z jednej strony przez grubość warstwy dekoracyjnej, a z drugiej sposób ułożenia jest trudniejszy niż w przypadku podłóg pływających. Kolejną zaletą jest sprężystość desek zawdzięczana ich budowie. Deski tworzą elementy o długości około 260 cm, oraz szerokości do 26 cm. Imitują one dyle drewniane, oraz mają powierzchnie dzieloną na pasma, co odwzorowuje układ klepek parkietu.
Montaż bezklejowy
Montaż bezklejowy polega na tym, że elementy posadzkowe łączy się na pióro, oraz wpust, lub inny typ zamka (więcej). Nie przytwierdza się ich do podłoża, dzięki czemu powstaje oddylatowana od ścian oraz słupów konstrukcja pływająca. Dzięki tej metodzie montaż jest szybki, oraz nie wymaga zastosowania klejów. Jak każda metoda, ta również posiada wady. Należą do nich możliwości układania tej podłogi tylko na powierzchni równej. Warto nierówności przekraczające 2 mm na długości około dwóch metrów zniwelować za pomocą mas samopoziomującej, jeszcze przed rozpoczęciem montażu. Na w ten sposób przygotowanym montażu, należy położyć folię izolacyjną o grubości 0,2 mm. Należy ją układać na zakładkę na około 30 cm. Przy krawędziach ścian folia powinna wystawać, a po zamontowaniu listek należy odznaczające się elementy folii usunąć. Jest to ostatni etap szykowania podłogi w ten sposób.
Podłoga przyklejana do podłoża
Metoda ta, polega na tym, że elementy parkietu łączy się nie tylko między sobą w jedną spójną całość, ale również przytwierdza się ją do podłogi za pomocą kleju. Jest to jeden rodzaj dopasowania zarówno podkładu, jak i grubości okładziny, oraz gatunku drewna. Użyty klej warunkuje to jak długo będziemy czekać na związanie preparatu. Warto wiedzieć, że przy remoncie będzie on długo utrzymywał specyficzny jego zapach. Jeśli chcesz ograniczyć ten czynnik, użyj najmniej uciążliwych preparatów wodorozcieńczalnych. Pomimo ich zalet, najczęściej są stosowane jednak kleje poliuretanowe. Pamiętaj, że posadzkę należy na czas schnięcia kleju obciążyć i przez najbliższe 24 godziny do 48 godzin pomieszczenie pozostawić puste. Dopiero w dalszej kolejności podłogę możesz cyklinować, oraz użytkować. Musi być najpierw wykończona pod względem fabrycznym.